ISLAM EN CALVINISME: TWIJFEL

Zelfs een nietsontziende theoloog als Calvijn, de Profeet van het Puritanisme, staat nog de mens twijfel toe. Sterker nog: Calvinisme straft de gelovige met een wrede, radicale onzekerheid. Iemand, overtuigd van ’s mensen predestinatie, is nooit zeker van de eigen uitverkorenheid… Hij moet het doen met tekens die hij als zodanig interpreteert – als mogelijke signalen uit den hoge; vooral pecuniair en maatschappelijk succes gelden voor de Calvinist als een seintje van de persoonlijke Genade Gods. Calvinisme reduceert de mens tot een volstrekt eenzaam individu, die het met zijn persoonlijke God als onduidelijke gesprekspartner moet stellen.

Er bestaat echter een portret van Calvijn, die daarmee tenminste iets menselijks krijgt – iets twijfelachtigs.

.

.

Van Mohammed, de profeet van de Islam, bestaat geen afbeelding. Je vindt wel talloze foto’s en schilderijen met daarop mensen die naar hem zijn vernoemd, bijvoorbeeld deze foto van de wrede Saudi Mohammed Bin Salman – wellicht een teken aan de wand…

.

.

De Islam, even doctrinair als Calvijns leer, kent helemaal geen twijfel en maakt van elke islamiet een uitverkorene. Tegelijk reproduceert deze religie ook nog eens de ethische paradox van Calvijn, nu echter in het kwadraat: Alles wat je doet en alles wat er gebeurt, komt voort uit Gods wil. Je zou dus ongegeneerd een egoïstische hufter kunnen zijn, uitgerust met het Goddelijk stempel van Goedkeuring.

Een prachtfilm als Doubt, met Meryl Streep en Philip Seymour Hoffman in hun schitterende rollen, kon nooit worden gemaakt en kan ook niet worden gedraaid in een land waar de Islam heerst. Zelfs als het gaat om twijfel achteraf, zoals in deze film – om dubieuze twijfel wanneer het al te laat is – gaat het in dit katholieke geval van het Christendom toch nog om twijfel. En twijfel is een groot goed; twijfel produceert tenslotte niet alleen wetenschap maar ook moreel aardige mensen.

Hermeneutiek – de filosofische-religieuze praxis van het onderzoek naar mogelijke betekenissen van woorden en uitspraken – is een even groot goed. Het staat uiteindelijk zelfs twijfel toe aan Gods woord, ook als men in Hem gelooft. Wel lijkt het voor deze atheïst het juiste moment om dit Christendom nu maar eens achter ons te laten. Er is intussen religieus genoeg getwijfeld; er is meer dan voldoende kennis om die de geloofsartikelen uiterst onwaarschijnlijk te maken; er is trouwens ook meer dan genoeg alledaagse misère om over te piekeren.

Helaas is het omgekeerde het geval. Het fanatieke Christendom, merk USA, is intussen verworden tot een even zelfverzekerde vorm van onzinnig en fanatiek geloof als de Islam. Iran en de USA vormen elkanders lachspiegel. Geschiedenisonderwijs lijdt er onder, met als gevolg een verbod op onderwijs in de racistische geschiedenis van Amerika en van onderricht in Darwin en de evolutietheorie. Alles wat de bijbel verbiedt, is voor orthodoxe yanks taboe. Zwangere vrouwen die een abortus nodig hebben, wordt dit ontzegd. Et cetera.

Zo is een nieuwe tijd gekomen waarin degenen die nog graag openlijk twijfelden aan zeg maar alles, deze gerede twijfel voor zich houden om vooral maar niet in een verdomhoekje te worden geplaatst.

.

Sierksma, Montmorillon 4.5/2022

WREEDHEID – RELIGIELOOS, KLEURLOOS, SEKSELOOS

In beeld, tijdens het nieuws, de gruwelen afkomstig uit het door het Islamitisch Kalifaat geclaimde gebied in het Middenoosten. Deze tonen weer eens aan, dat wreedheid kleurloos is – rasseloos. Ook sekseloos en religieloos.

Sinds het ontstaan van het menselijk brein zijn we zowel in staat tot heilige pracht, als tot vreselijkheden die soms niet meer zijn te beschrijven. Plastisch is de mens – van hem of haar kan alles worden gemaakt. Wie geboren wordt, is niet voorbestemd – je kunt een kunstenaar, een heilige, een moordenaar of een sadist worden.

Het is veelal goed luisteren naar mensen die veel van dingen af weten – het elimineert de drang in ons plastische brein om lukraak ‘opinies’ te hebben. De postmoderne samenleving lijkt van opinies aan elkaar te hangen.

Montasser AlDe’emeh, een ‘Belgische radicaliseringexpert’ die veel met moslims in zijn land sprak, zegt het volgende:

“Ik heb deze zomer een veertigtal Belgische en Nederlandse jongeren gesproken. Ik denk dat die allemaal een onthoofding zouden kunnen uitvoeren, ze waren er mentaal toe in staat. De groepsdruk is zo groot – vergelijk het met de Hutu’s die de Tutsi’s afslachtten, of met de Amerikaanse soldaten die in de Irakese gevangenis van Abu Ghraib op gevangenen urineerden.” [VK 19.11.14]

En zo zit dat. Elk van ons is geschikt voor gekte en voor gruwelen. In eigen land wonen voldoende zotten bijeen, gelovigen in allerlei sektarische onzin. Onder bepaalde omstandigheden zouden ze alles kunnen doen. Elk van ons zou zo’n sektariër hebben kunnen zijn of worden.

Elk van ons heeft wel eens iemand dood gewenst. Alleen een door omstandigheden ingebouwd mechanisme van reserve weerhoudt ons. Dit mechanisme kan echter worden vernield. De waan kan exploderen. Geen van ons is gevrijwaard – ook al verkeren de meesten in de illusie van hun vanzelfsprekende geestelijke gezondheid.

Een sobere gedachte, die je wellicht op de been houdt.
Bevalt u dit blog, zend het verder aan bekenden via uw email, twitter of facebook.

MOORDFOTO’S

Crane, aanklager bij het speciale hof, spreekt van ‘massamoord op industriële schaal’. De spijker op de kop. Eerst geloof je het niet, dan pas dringt het door. Fotografisch is er bewijs voor marteling en moord op 11.000 gevangen van het Syrische bewind. [VK 21.1.14]

De foto’s – zo is de claim – zijn gemaakt door ene ‘Caesar’ (codenaam) die in dienst van het leger de opnamen maakte. Hij liep vervolgens over. ‘Caesar’ zelf zegt dat de foto’s dienden “om een overlijdensakte op te kunnen stellen zonder dat de familieleden de overledenen te zien kregen”.

Dan volgt er een tweede reden, waarbij onduidelijk is of de redactie die toevoegt of Crane of toch ‘Caesar’ zelf.

“De foto’s moesten ook dienen als bevestiging dat de executies waren uitgevoerd.”

Om administratieve redenen dus. Maar ook, denk ik, omdat de leiding niet zeker kon zijn van zijn martelstaven, omdat ze twijfelde aan de technische, maar vooral ook morele vaardigheid van de ‘mannen’ om deze massale gruweltaak na het bevel ook daadwerkelijk uit te voeren.

Ook beulen moeten blijkbaar bewaakt worden.

21.1.14