HAAT EN TEGENHAAT

Dit stukje had ik eerst een andere titel willen geven: RECHT, RECHTS EN HAAT. Maar het gaat over hetzelfde thema: Moet je bij elke oprisping, zo niet elke scheet van het type Wilders onmiddellijk naar de rechter stappen? We weten sinds Baudet dat juist Rechts zoiets doet, wanneer het een bijvoorbeeld een oprisping van D66 signatuur wil corrigeren. Aandachttrekkerij.

Ik ken geen enkel geval waarbij Links politiek voordeel verkreeg bij zo’n gang naar de rechter. Merkwaardig genoeg, kreeg Baudet dit voordeel wel met zijn demarche tegen Minister Ollongren. Of merkwaardig? Rechts is het te doen om die provocatie, of die nu via een spot op de TV wordt bewerkt (Wilders nu met zijn kreet ISLAM IS DODELIJK), of via een aanklacht op het politiebureau.

Misschien is dit de juiste reactie: Links moet niet provoceren en Links moet zich niet laten provoceren. Een gang naar de rechter over etnische beledigingen is zich laten provoceren. Het betekent het spel spelen volgens de regels van Rechts.

Laat de leiding van Alternatieve für Deutschland ons de weg wijzen. Na weer een uitspatting in ditmaal de Duitse Tweede Kamer, zegt AfD-Fuehrer Brander, dat de stennis alleen dan wordt getrapt wanneer de media paraat zijn: “We doen het voor onze achterban, je moet het ook een beetje als entertainment zien. We hebben de kijkcijfers van politieke livestreams flink opgekrikt de afgelopen maanden.”

Een beetje komisch is dan de opmerking van een Duitse christendemocraat, die zegt dat hij had gehoopt dat het wat zou minderen en “dat de leercurve van de AfD wat steiler was geweest.” Waarmee hij bedoelt: Laat die AfD toch eens ophouden met van die onhaalbare voorstellen te doen en daarover te willen debatteren. Maar dat zogeheten zinloze debat, daar is het de AfD juist om te doen.

Het gaat kortom om een gebrekkige leercurve van Links. Het devies moet zijn: Niet op reageren, Lena! Doodzwijgen. Je bezighouden met het beargumenteren van het eigen programma en die lawaaischoppers gewoon ‘links’ laten liggen.

Sierksma 17.3.18

VERTROUWEN IN RECHTSSTAAT EN RECHTSPRAAK

Al langer wordt er, links en rechts, gemorreld aan het vertrouwen in de Nederlandse rechtsstaat. Niet alleen door kwaadwillende burgers en politici, ook door de overheid zelf.

Tot die kwaadwillende politici behoren Wilders en Baudet. De eerste heeft het in zijn eentje geflikt om de rechterlijke macht te politiseren.

Door rechters politieke vooringenomenheid te verwijten, eenvoudig omdat ze als burger ook een politieke voorkeur hebben, doet Wilders het voorkomen alsof de rechters niet – juist tijdens hun ambtsuitoefening – afstand nemen van de eigen voorkeuren.

Dat is nu precies hun vak: sine ira et studio, zonder toorn en vooringenomenheid anderen op hun daden en motieven te beoordelen. Alles wijst erop dat de institutie van ons juridisch onderricht, de selectie van de rechters en de onderlinge controle prima werkt. Veel en veel beter, dan in een land als Hongarije, waarin dezelfde Wilders een soort heilstaat ontwaart.

Samen met Baudet en andere mensen zonder enig peil ondergraaft Wilders onze rechtsstaat eveneens door het eindeloos hameren op het volksrecht op referenda. Daarmee suggereren deze lieden dat het hier te lande met de democratische representatie van de volksverlangens slecht gesteld is. Immers, elk pleidooi voor een referendum impliceert wantrouwen tegen ‘de politiek’. Het was altijd ook de schande van een partij als DD66.

Zeer kwalijk is de ondermijning van het vertrouwen in ons rechtssysteem door de nalatigheid van de staat zelf – inzake de bezetting van de rechterlijke macht. Permanent overwerkt; voortdurend aangemaand om vooral ‘efficiency’ na te streven; aangemoedigd tot ‘snelle oplossingen’, precies daar waar een weloverwogen oordeel wordt gevraagd: ziedaar het leed dat de rechters in dit land al tijden slaat. Met als gevolg dat het vertrouwen in hen zou kunnen afnemen.

Daar komt nog klein vuil bij. Alhoewel – eigenlijk is dit ook niet onbelangrijk. S. Dekker, De Minister voor Rechtsbescherming [geen idee dat zoiets bestond], bepleit gedwongen aanwezigheid van de aangeklaagde wanneer ‘slachtoffers’ in de zaal hun zegje mogen doen. Die slachtoffers – toch vaak een soort nabestaanden – krijgen ook iets te zeggen, voordat iemand uit de TBDS op verlof mag. [VK 22.2]

Dit alleen al zou het vertrouwen in de rechtspraak kunnen mollen. Wat hebben die ‘emoties’ in de zaal met rechtspreken van doen? Hoeveel kans bestaat er, dat juist door die geëmotioneerde toespraken van slachtoffers een rechter wel in toorn vervalt of zijn vooroordeel opeens laat meespreken? Lijkt me geen leuk idee voor de aangeklaagde.

Die aanwezigheid en het spreekrecht van slachtoffers staat op één lijn met de referenda: ‘gewone mensen’ mogen best wat te zeggen hebben… Ook als ze nergens verstand van hebben; of er gewoon in slagen anderen met een andere mening te overschreeuwen. Als er ergens nepnieuws een rol speelt, dan wel bij het referendum. Als er ergens blikvernauwing optreedt, dan wel bij slachtoffers die oog in oog staan met een vermoedelijke dader.

Sierksma, 22.2.18

BAUDET EN WILDERS: CLOWNS KOPPEL

Het politieke landschap ter rechterzijde krijgt in Nederlands steeds meer iets cabaretesks – een bühne voor clowns. Nu heeft ons land een naam te verliezen op het gebied van komisch theater; dus is het triest om vast te moeten stellen dat de nieuwe generatie lollige acteurs van laag allooi is. Sherry Baudet en Geert Wilders, om er eens twee te noemen.

Baudet raakt al direct in paniek wanneer zijn show nog maar net is begonnen. Trekt zich terug uit het grote theater van de Tweede Kamer, waarin hij alleen even in carnavalsvermomming even optrad – uitgemonsterd als verdwaalde soldaat, of met een baard en snor die aan Imponerende Heren uit de 19e eeuw doen denken.

Zodra er eens een andere politicus is die hem inhoudelijk aanvalt, zoekt hij bescherming achter de brede rug van Vadertje Staat, in de gedaante van de Rechters. In plaats van met Ollongren te debatteren over toch niet misse onderwerpen als integratie, immigratie et cetera, duikt hij met zijn confrater Hiddema de kroeg van het politiebureau in om zich opnieuw mediamiek te kunnen bezatten.

Maar echt lachen wordt het, wanneer vanuit de zaal die andere clown, Wilders, onmiddellijk in luid applaus uitbreekt, terwijl de voorstelling nog nauwelijks is begonnen. Die hoopt dat de lachers denken dat Baudet zijn stand-in is, waardoor hij straks de stemmen op Baudet bij die op hemzelf kan optellen. Geert twitterde na zijn steunbetuiging aan Sherry, begeleid door een foto van Ollongren: “Zo ziet haat er dus uit.”

De jij-bak als voornaamste ingrediënt van zulk pover cabaret…

Zo kun je wellicht even lachen. Maar een triest lachen blijft het. Vooral ook omdat zoveel mensen door dit gekrakeel van de echte kwesties worden afgeleid. Politiek gereduceerd tot mediavermaak, dat is het.

Sierksma 4.2.18

RAS EN BLOED EN BODEM

Het probleem is niet zozeer of je Baudet, Wilders, Holman en Hiddema racisten moet noemen. Ik denk trouwens dat dit een verkeerd gebruik van die term zou zijn. Het zijn in de eerste plaats lieden die als oprechte narcisten op hun eigen tamboer trommelen om gezien en gehoord te worden. Wel is het interessant welk nummer er wordt getoeterd en getrommeld – en bij wie die muziek aanslaat.

 

Uit onderzoek is gebleken dat nogal wat mensen met sympathieën voor Blut und Boden ook sympathie hebben voor Baudet en zijn Forum. De kretologie en de massale hetze van Minder Marokkanen ligt ook vers in het geheugen. En Hiddema’s pleidooi van ‘rasssenvermenging’ als ‘oplossing’ voor Nederlandse Marokkanen om zo snel mogelijk te integreren, hoort in dit rijtje thuis. Steeds speelt in hun discours ook een ridicule trots op zulke gegevenheden als afkomst, taal, ras en wormen en maden een rol.

Ras heeft niets met integratie te maken. Het beroep van Wilders, gisteren nog, op de ‘eigen band met de stad Utrecht waar zijn opa immers werd geboren, is weer zo’n voorbeeld van suggestieve vermenging van etniciteit, ras en culturele verschillen. Komisch trouwens voor een Indo, die zijn afkomst probeert te verdoezelen onder een malle vetkuif en een steeds slechter ogende huid.

Etniciteit en cultuurverschillen kunnen wel met elkaar te maken hebben; hoeft niet. Maar ras en de plek waar je geboren bent opvoeren als een natuurlijk gegeven motor van bepaalde gevoelens slaat nergens op.

Het voortdurend terugkeren van die mix appelleert zonder twijfel aan een sluimerend dan wel expliciet racisme zoals dit de laatste decennia in Nederland is gegroeid. Nederland was een land met weinig racisme en veel etnische diversiteit en ook tegenstellingen. Vergeleken met Engeland bijvoorbeeld was dit opvallend. De plotseling toegenomen immigratie van mensen met andere gewoonten en religies, plus een ander kleurtje, heeft aan het toegenomen racisme bijgedragen.

Dat politici hierop ‘inspelen’ en dit kittelen is het schandaal van deze tijd.

Sierksma 9.12.17

 

RELNICHTEN IN DE KAMER

Steeds vaker moeten Kamerleden stennis trappen om hun kostbare minuutje zendtijd mee te kunnen pikken. Over het voet licht komen; in the spotlights van het NOS nieuws et cetera.

De een begint in de Kamercoulissen een nummertje op zijn piano te spelen, of komt in zo’n vissersuniform de Kamerzaal binnenlopen, een jack met van die zakjes voor kogels en haakjes erin en een helm op van bij Blokker; de ander verkoopt nepnieuws en gebruikt daarvoor iemand anders als luidspreker.

Over het modieuze knaapje Baudet hangt de mantel van platvloers nationalisme net iets sjieker dan over de vleselijke schouders van de voornaamste propagandist van onze Natie, Wilders. Zo maakt Baudet het uitdragen van leugens en nepnieuws voor de middle class salonfähig.

Groottoeteraar Omtzigt van het CDA – een man waarbij Buma al in de leer ging, zij het niet al te succesvol – voert een nepgetuige op om posthuum en voor de hysterische ‘nabestaanden’ een paar extra vliegtuigen over de Oekraïne te laten vliegen. Christelijk, u weet wel – dat is toch verantwoord nep, wablief!

Zo sluipt deze postmoderne neptijd ook de Hallen van ons Parlement binnen. En met een excuusje hier en een excuusje daar komen de heren er wel mee weg.

Een goede reden om volgende keer blanco te gaan stemmen.

Sierksma 13.11.17

 

THIERRY BAUDET, ZIJN IQ EN DE OPINIEBEWEGING

Wellicht schuilt het hoge IQ van Thierry Baudet in de door hemzelf herhaalde mededeling dat je Thierry Baudet niet altijd of eigenlijk nooit serieus moet nemen.

 

Dat zijn IQ zo hoog is, volgens hem, moet je dus ook niet serieus nemen. Dat elke journalist zijn uitspraken ‘uit de context’ haalt, dat is serieus. Maar als gezegd, ook dat moet je niet serieus nemen, volgens Thierry Baudet zelf dan wel. Maar het is voor hem wel een goede reden om de NRC de toegang te weigeren tot zijn verkiezingsfeestje. Want die krant had geschreven dat je Baudet niet serieus moet nemen, wat Baudet ook zelf vindt, maar niet wanneer het in de NRC nog eens wordt herhaald.

 

Van die dingen dus, Trumpiaanse dingen. Dat Baudet zijn twee zetels kreeg dankzij een uitgekiende Facebook-techniek kan niet verbazen. Deze werd ontwikkeld door een bedrijf dat op de zelfde wijze Trump in het zadel hielp.

 

Bij dit social media circus hoort ook de ‘chaostheorie’ van Stephen Bannon, strategisch advisieur van Trump: gewoon stenen in vijvers blijven gooien, of het nu hele of halve onwaarheden zijn. Zo lang er reuring in de circustent is, wordt er aandacht aan je besteed en dus vaak geen aandacht aan de werkelijk belangrijke dingen. Baudet is zo’n onbelangrijk ding dat zich zelf belangrijk maakt.

 

Al in het vierde kwartaal van de vorige eeuw werd uitgebreid onderzoek gedaan naar de verhoudingen tussen partij en beweging. De conclusie van het onderzoek was: de partijvorm is tanende, de bewegingsvorm van de politiek wint het.

 

Dit betekent: vluchtige binding van mensen met een groep anderen op punten die voor kort tijd even een hype zijn en die ‘hen bezig houden’. Beziggehouden worden door iets is een zaak van ‘emoties’ en deze zijn notoir vluchtig. Dus zijn bewegingen dit ook. Zoals Klaver/Groen Links nu groeide, hoort bijvoorbeeld ook tot dit verschijnsel; kan morgen voorbij zijn.

 

Ook hoort bij dit nieuwe veld van ‘de politiek’ het opinieonderzoek. Je laat door een bureautje de mening onder ‘het volk’ sonderen en trompettert de meerderheidsopinie als de jouwe. Met wat mazzel lukt het je om voor de verkiezingen de juist klont met een bepaalde mening ‘aan je te binden’ – en zo snoep je kiezers af van lui die precies hetzelfde doen, bjvoorbeeld Wilders, maar die verkeerd ‘timeden’.

 

Wanneer Baudet in een interview over deze ‘Methode Cambridge Analytica’ zegt dat deze uitgaat van ‘informatie die Facebook heeft over gebruikers, wat heel nuttig is voor het vinden van potentiële kiezers’, gaat het hier om. [VK 18.3.17]

 

Baudet suggereert vervolgens dat hij eerst een mening heeft over bijvoorbeeld ‘de transportsector’ om daarna met behulp van de Methode Cambridge Analytica te gaan zoeken naar de Facebookgebruikers met dezelfde mening die hij dan een berichtje stuurt.

 

Het zit meestal omgekeerd, net als bij Wilders: Eerst wordt gemeten wat de meerderheid ‘vindt’, pas daarna ‘vindt’ ook Baudet iets, om vervolgens nog eens de gesondeerde massa (‘het volk’, uitgesplitst volgens allerlei verschillende meningen) te gaan kittelen. Kat in ’t bakkie c.q. Thierry in de Tweede Kamer.

 

In de film The Graduate komt een onappetijtelijke kamerverhuurder voor die de enigszins van Middle America afwijkende Dustin Hoffman toebijt: “I don’t like these outside agitators.” America – Love it or leave it… zoals dit toen op bumpers geschreven stond.

 

Zo zat het in de sixties nog: heldere scheidslijnen en ‘agitators’ die per se ‘van buiten’ kwamen. Intussen spelen de agitatoren binnen de lijnen, het speelveld heet ‘democratische politiek’ – en de grootmeesters van het bespelen van de opinie en de emotie heersen. De Bannons, de Bosma’s, de Baudets.

 

Sierksma 18.3.17

RANZIG PATRIOTTISME

Je moet het maar durven: De nieuwe koers voor de PvdA – althans de Koers Asscher – krijgt als noemer Progressief Patriottisme. [VK 21/12] Kortom: Wilders met een + teken ervoor.

 

Op deze kortste en dus donkerste dag van het jaar verkondig ik het U, mijn spaarzame lezer: Zwart is de wereld, en veel zwarter kan het niet worden. Soms denk je zelfs even aan ‘bruin’.

 

Hoe iemand het in zijn hoofd haalt om binnen Europa en met een onstuitbare mondialisering in gang – van geloven, rassen, economieën, culturen en wat dies meer zij – nog over ‘patriottisme’ te spreken, is me een raadsel. Zeker te vaak naar de musical c.q. film Soldaat van Oranje wezen kijken, die Asscher…

 

Wilders is ook een groot patriot. Hoewel… Hij is ook lid van de Anti-islamitische Internationale. In die hoedanigheid is hij niet echt origineel. In navolging van de feeks Frauke Petry twitterde deze Wilders een foto van Merkel met bloed op het gezicht en aan haar handen. Asscher verweet vervolgens (terecht, dit ter zijde) Wilders zijn ‘ranzige poging tot politiek gewin’. Vandaar de titel van dit stukje.

 

Petry had toen al beweerd dat de doden in Berlijn ‘Merkels doden’ zijn. Mario Winkler, meeloper van Pegida, ziet het zeer juist en hanteert daarbij Asschers terminologie: “Jullie Wilders – een ware patriot, een echte nationalist.” Hoort u het ook eens van een ander.

 

Geen van deze lieden beseft dat het sluiten van grenzen, het vastzetten van ‘outsiders’ en het uitsluiten van ‘illegalen’ precies is wat IS en Al Quaida willen. Hun ideale wereld is er een van volstrekt afgesloten kokers.

 

Ze willen hier graag zien gebeuren wat er destijds in Amerika plaatsgreep, tijdens de Jappen scare in de Tweede wereldoorlog: Internering van Japanners die beschouwd werden als een Vijfde Colonne in de VS. Zoals nu Trump muren en hekken wil plaatsen en vooral heel veel ‘vreemdelingen’ het land wil uitsturen.

 

In de tussentijd maken terreurbewegingen misbruik van onze vrije verkeer van goederen en mensen, en importeren in ons midden wapentuig en terroristen. Maar dit slechts met dezelfde bedoeling als die van de Petry’s, de Wildersen en de Trumps: Opheffing van die vrijheden, afsluiten van grenzen.

 

In de egelstelling, kortom.

 

Niet alleen is dit onuitvoerbaar. Het is ook een kortzichtige miskenning van hoe deze wereld zich ontwikkelt. En het is moreel godgeklaagd.

 

Sierksma 21.12.16

 

 

KLEREZOOI TRUMP

Toen Bush de rat Cheney koos als vicepresident wist je waaraan je toe was: Bedrijfsleider van Halliburton – u weet wel, huurling sluipmoordenaars in grote tankjeeps; Oud topman van de CIA – u weet wel, van geheimen die voor mensen in Zuid Amerika, maar ook elders dodelijk kunnen zijn. Een officiële rat kortom. Aan Cheney hebben we hele oorlogen te danken.

 

Nu Trump zich opmaakt om in het Witte Huis te gaan wonen, sluipt allerlei niet-gekozen geteisem met hem mee naar binnen – officieuze ratten zeg maar. Stephen Bannon, waarvan ik dacht dat het slechts een social-media-proleet was, wordt nu godbetert de nieuwe ‘chefstrateeg’ van de president. De trompet van het Trumpisme.

 

Een ongeleid projectiel, met gevaarlijke invloed op die andere tikkende tijdbom: Trump.

 

Nu heb ik intussen begrepen dat alle hufterige uitspraken van Trump over Latino’s, zwarten, vrouwen, en noemt u ze maar op, in het huidige tijdsgewricht moeten worden begrepen als ‘grappen’, en waarom niet: ‘Als jolijt van een studentenvereniging’.

 

Zo althans betitelt professor Zwart – geleerde in de mensenrechten – het ‘Minder, Minder, Minder…’-gebrul van Wilders en de door zijn in het publiek geplante ophitsers aangevoerde Haagse teringlijers.

 

Me dunkt dat ook die Irak-oorlogen en de muur langs de Mexicaanse grens (pardon – een hek) gewoon als ‘grappen’ moeten worden gezien.

 

En daar gaan we weer. Volgens Professor Tom Zwart snappen advocaten en rechters er tegenwoordig niet veel meer van. Zien ze dan niet, zo vraagt hij zich af, dat het artikel waarmee Wilders nu vervolgd wordt slechts bedoeld is ter bestrijding van ‘rassendiscriminatie’? ‘Nationaliteit en burgerschap’ worden er niet in genoemd. [VK 15.11.16]

 

Wilders zit geramd. En ’t was trouwens toch maar een grap.

 

Zo’n professor – een giller.

 

Sierksma 15.11.16

REFERENDUM – OEKRAINE – BREXIT

Aan het sympathieke, want feitelijk inhoudelijke gelijk van Eddy Szirmai’s pleidooi voor het ‘ja’ stemmen in het Nederlandse referendum kleeft één smet: Hij reduceert zelf die feiten opeens tot een ethische kwestie van ‘goed en kwaad’, inclusief de verwijzing naar ‘collaboratie en verzet’ in WO II.

 

Nu ben ik, sinds Cheney de wereldpolitiek ernstig ontregelde, wars van elke vorm van denken die gebruik maakt van een of andere ‘as van Het Kwaad’. Dus: of iets ‘Poetin’ in de kaart speelt komt op het tweede plan; het gaat om een inhoudelijke discussie.

 

Helaas ziet Szirmai in het politieke griebus van de Wildersen en de Thierry Baudets nog argumentatieve tegenstanders. Lieden van dat allooi zijn dit echter niet, ze bepalen per sondering hun mening. Een herhaling post hoc van goede argumenten voor een ja-stem is dus koren op de wind.

 

Maar de smet in Szirmai’s bijdrage [VK 18.4.16] zit in de volgende passage:

 

“Velen zeiden dat ze niet gingen stemmen omdat ze niet begrepen waar het referendum over ging, omdat ze het onderwerp niet geschikt vonden of omdat ze tegen referenda waren. Ook voorstanders van het associatieverdrag gebruikten vaak zwakke argumenten…”

 

Maar het meest fundamentele argument, te weten: mordicus tegen elk referendum te zijn, d.w.z. tegen het referendum an sich, is helemaal geen zwak argument. Pijnlijk voor Szirmai’s pleidooi, inclusief de geciteerde zinsnede, is ook nog eens dat hijzelf aantoont dat dit referendum in elk opzicht bewijst dat referenda niet thuis horen in ons parlementair democratische stelsel.

 

Een beroep aan het slot op ‘een verstandige regering’ om het resultaat van dit referendum naast zich neer te leggen, is loos. Dit is geen verstandige regering. Ook gaat nu overal de discussie al over de manier waarop die regering Rutte zich in Brussel uit de nesten zal moeten werken.

 

Dat medestanders van Szirmai, zoals de Oekraïner Andrej Plenkovic, rare sprongen maakt om Rutte alsnog in Brussel onder de uitslag van het referendum uit te laten komen, is ook geen toeval. Hij schrijft [VK 20.4.16] dat de 2.5 miljoen tegenstemmers in Nederland slechts 0,61% van de Europeanen vertegenwoordigen… “Ruim 500 miljoen Europeanen hebben via hun parlementen wel ingestemd.”

 

Tja – zo komen we er nooit meer uit. Nu worden appelen en peren vergeleken: stemmen via het parlement en stemmen via een referendum. En om die verwarring gaat het nu juist.

 

Laat ik het zo formuleren: Als er dan al een referendum wordt gehouden, dan eentje in heel Europa en met een ouderwetse stemplicht.

 

Nog grappiger: Als er dan al een referendum over de Brexit moet worden gehouden, dan niet in Engeland, maar op het hele Continent. Er zijn vast genoeg mensen die Engeland eruit willen om zoiets mogelijk te maken.

 

En overigens ben ik van mening dat elk referendum uit den boze, en dus ben ik tegen de malle partij D66.

Bezoek ook mijn andere blog Sierksma’s Sequences

TRUMPS TRAPPEN

Anne van Veen noteert met recht het verschil tussen Sanders en Trump, die in de kranten al snel over dezelfde kam worden gehaald: die van het populisme. [VK 12.2.16]

 

Van Veen schrijft: Sanders trapt omhoog, tegen het zere been van rijke speculanten en bankiers; Trump trapt omlaag, schopt de benen onder immigranten vandaan, en is tegen de machtelozen.

 

Populisme is een riskante term in de politieke analyse. Die voldoet alleen wanneer je het over de intentie van een partij of een politicus hebt, niet wanneer je hun aanhang volks en rancuneus noemt.

 

Dat kan tegelijk het geval zijn. Hier te lande is de PVV van Bosma en Wilders tegelijk rancuneus en populistisch qua aanhang en qua intentie van de partijleiding. En men trapt vooral naar beneden en speculeert op de volkse rancune – zelfs direct middels peilingen van de meningen.

 

De SP is vooral populistisch qua aanhang, melkt uit dezelfde koe die ook de PVV van aanhang voorziet: angstige, onnozele burgers die niet nadenken en primair denken in termen van schuld en ‘de oplossing’ voor elke kwestie.

 

Maar de SP – trouwens niet mijn partij – richt de pijlen op de economische macht en speculeert niet op de rancune van haar aanhang. Hooguit zou ze iets meer tegen die rancune kunnen ingaan.

De SP is vooral populistisch qua aanhang, niet zozeer qua intentie.

 

Bezoek ook mijn Sierksma’s Sequences: sierksmatwee.wordpress.com